Lucetki wykonane są z drewna sosnowego, idealnie trzyma się je w dłoni.
Mój chłopak robi a ja pokostuje je.
wtorek, 4 lutego 2014
środa, 21 sierpnia 2013
Haft krzyżykowy
sobota, 22 czerwca 2013
wtorek, 28 maja 2013
poniedziałek, 27 maja 2013
sobota, 13 kwietnia 2013
Średniowieczna skrzynka, Codex Manesse
Dawno tu nie zaglądałam, ostatnie nic mi się nie chce, a tu do otwarcia sezonu tuż, tuż. Jakoś dwa tygodnie temu skończyłam malować małą skrzyneczkę na drobiazgi. Ikonografia zaczerpnięta z Kodeksu Menesse. Już zastanawiam się nad nowym wzorem na następną skrzyneczkę trochę mniejszą od tej.
poniedziałek, 25 marca 2013
Męski kaptur
Ostatnio uszyłam kaptur męski z wełny i z podszewką z lnu.
Kaptur był powszechnym nakryciem głowy w średniowieczu. Miał dużo odmian i noszono go na różne sposoby. Długi ogon był oznaką zamożności, im dłuższy tym lepsza pozycja społeczna. Ogon kaptura bywa często owijany wokół głowy, co oprócz nadania fantazyjnego wyglądu podnosi walory cieplne i szczelność kaptura.
Kaptur był powszechnym nakryciem głowy w średniowieczu. Miał dużo odmian i noszono go na różne sposoby. Długi ogon był oznaką zamożności, im dłuższy tym lepsza pozycja społeczna. Ogon kaptura bywa często owijany wokół głowy, co oprócz nadania fantazyjnego wyglądu podnosi walory cieplne i szczelność kaptura.
czwartek, 21 marca 2013
Lniana koszula męska
Koszule nosiły wszystkie warstwy społeczeństwa średniowiecznego. różnicował je materiał - droższy i delikatniejszy dla osób zamożnych, tani dla uboższych. Koszule pełniły funkcję bielizny. Używane na dzień pod dublet spodni, nocą do spania. Męskie koszule sięgały do połowy uda.
Ja swoją koszulę uszyłam własnoręcznie z lnu.
Ja swoją koszulę uszyłam własnoręcznie z lnu.
wykończenie |
wtorek, 5 marca 2013
Gacie męskie
Dawno tu nie zaglądałam, nie miałam czasu sesja, sesja, przeprowadzka, ale teraz postaram się zaglądać coraz częściej, w końcu nie długo rozpocznie się sezon. Mam kilka rzeczy rozpoczętych i nie skończonych... jak zawsze.
Gacie, braies to odpowiednik współczesnych "majtek" dla panów. Szyto je głównie z lnu, później z bawełny, a jedwab był sporadycznie używanym materiałem. Jest podstawowym i nieodłącznym elementem średniowiecznego ubioru.
Gacie, braies to odpowiednik współczesnych "majtek" dla panów. Szyto je głównie z lnu, później z bawełny, a jedwab był sporadycznie używanym materiałem. Jest podstawowym i nieodłącznym elementem średniowiecznego ubioru.
gacie uszyłam z lnu, lnianymi nićmi z plecionym wełnianym, białym sznurkiem. |
wtorek, 19 lutego 2013
Haftowany słoiczek
Słoiczek na nitki, podpatrzone z jakiegoś bloga nie pamiętam z jakiego, jak sobie przypomnę to dopiszę. Miałam dość tych wszystkich niteczek walających się po całym pokoju. Ostatnio spodobały mi się hafty kaszubskie, więc wybrałam jeden z nich, przedstawiający tulipany.
sobota, 9 lutego 2013
Malarstwo tablicowe - szkoła sądecka
Malarstwo
tablicowe w Małopolsce - 1350 – 1510
Są to malowidła
wykonane na desce farbami temperowymi na podkładzie kredowym. Zazwyczaj
są to anonimowe dzieła, kopiowane na szeroką skale.Rzadko
występowały jako samodzielny obraz, najczęściej wchodziły w skład ołtarza.Najczęściej
przedstawiona sceny z Pisma Świętego, np. z życia i męki Chrystusa i z życia
Marii. Przestawiano także sceny z życia świętych i męczenników, oparte na podań
– Złota legenda. Pojawiają się też niekiedy sceny z historii Polski, np. cykle legend o
świętych polskich – Wojciechu, Jadwidze, Stanisławie. Sceny te zawierają
niejednokrotnie historyczny opis zdarzeń współczesnych.
Tematyka
świecka należała w Polsce do zjawisk wyjątkowych. Unikalny przykład wychodni poza
ramy malarstwo tablicowego. Są to sceny rycerskie przedstawione w malowidłach
ściennych. Znajdują się w wieży obronnej w Siedlęcinie na Śląsku. (II poł. XIV).
Znamy także
malarstwo portretowe przejawiające się w innej formie. Były to przedstawienia fundatorów
dzieł sztuki, małe figurki, malowane w zmniejszonej skali w stosunku do osób
boskich, najczęściej w modlitewnej postawie klęczącej, w dolnych partiach
obrazu. Występują one najczęściej w malowanych epitafiach. Są bardziej
samodzielne, będące oddzielnymi obrazami nie wchodzące w skład kompleksu
ołtarzowego.
Tło zamiast
pejzażu lub wnętrza mieszkalnego jest
złote – gładkie lub ozdobione wyciskane wzorem geometrycznym bądź
roślinnym. Jednak zawsze jest to płaska powierzchnia, zamykająca obraz w górnej
jego partii. Złoto tło to symbol niebiańskiej doskonałości.
Małopolskie
malarstwo podlega wpływa czeskim. Niewiele zachowało się dzieł z XIV
wieku. Zachował się wprawdzie fragment
dawnego ołtarza w Dębna, z II pol. XIII w., reprezentujące tradycje włosko –
bizantyjskie. Od XIII wieku fundowano na tym terenie liczne obrazy, jednak nie
przetrwały do naszych dni. Pierwszy obiekt pochodzi z początku XV wieku i
należą do stylu miękkiego.[1] Są to
skrzydła ołtarzowe z Trzebuni. (Muzeum w Krakowie).
Wpływy
czeskie w Małopolsce ujawniają się w latach dwudziestych i trzydziestych XV
wieku.
Szkoła sądecka.
· Obrazy
pochodzące z lat 1440 – 60, reprezentuje odmienny wariant stylowy w malarstwie
środkowoeuropejskim, okres przejściowy między stylem miękkim a realizmem II
poł. XV w.
·
Działali
na terenie Małopolski, a w szczególności rejon Podkarpacia i pogranicza dawnych
Górnych Węgier (obecna Słowacja).
·
Główne
dzieła: fragmenty ołtarzy z Ptaszkowej, Niedzicy i Nowego Sącza, ołtarze
Maciejowca i Łopusznej oraz „Ukrzyżowanie z Korzennej.
· Cechy: dążenie do trójwymiarowości przestrzennej, przy jednakowym zachowaniu
linearyzmu, tendencja do powielania określonych scen i typów ikonograficznych,
ograniczona gama barwna, hieratyzm postaci w głównych scenach ołtarzy,
ekspresyjność oparta na powtarzającym się reperaturze wyrazistych póz, mimiki,
i gestykulacji.
·
charakterystyczne
są cechy wspólnego warsztatu i wykazujących indywidualne, rodzinne poczucie
formy. Naiwny realizm, duża ekspresyjność, podkreślona wyrazistością, choć
uproszczoną mimika postaci. W zakresie modelunku materii i bryły przejmują
kanony miękkiego stylu, wprowadzając do swych obrazów ostro zarysowane, sztywno
załamujące się draperie i fałdy szat.
·
Niezwykle
prostymi środkami ekspresji potrafili ci malarze wyrazić różnorodnością
nastrojów – od surowego dramatyzmu, przejawiającego się w „Ukrzyżowaniu” z
Korzennej, do lirycznego ciepła sceny „Adoracji Dzieciątka” z ołtarza w
Ptaszkowej.
·
Dużą
role odegrał warsztat Mistrza Opłakiwania. Jego obrazy służyły za wzorzec dla
wielu typów postaciowych powtarzających się w dziełach szkoły sądeckiej.
·
Mistrz
Tryptyku Św. Trójcy (Mistrz Chórów) –
przedstawienia pejzażowe, wyróżnia to artystę na tle malarstwa krakowskiego XV
wieku.
Adoracja Dzieciątka z ołtarza z Ptaszkowej. Ok. 1440.
|
Mistrz Tryptyku Św. Trójcy – Św. Eustachy na łowach,
kwatera Tryptyku Św. Trójcy. 1467 – Wawel
|
Opłakiwanie z Czarnego Potoku,
ok. 1450 |
Opłakiwanie z Chomranic, ok.
1440. Mistrz Opłakiwania. Nastrój
skupienia, powściągliwości i smutku.
|
Mistrz Opłakiwania – Pieta 1450
|
Ukrzyżowanie
z kościoła parafialnego w Korzennej -
1450 r.
|
[1] kierunek artystyczny w sztuce
gotyku, występujący około roku 1400.
Cechuje się przede wszystkim dekoracyjny rytm linearny,
widoczny jest naturalizm detalu,
dbałość o precyzję. Szczególna
miękkość, wyrażająca się głównie w dekoracyjnym spływie draperii i płynności
wszystkich elementów kompozycji. Formy łączą się w harmonijną całość.
Subskrybuj:
Posty (Atom)