Haft krzyżykowy

Dawno tu nie pisałam., wakacje cóż poradzić. Nowe hafty zrobione miesiąc temu.

słodkie gruszki 

sweet babeczka 

mistyczny ptak

Czepek - bobasek

Nakrycie głowy wykonany z lnu, ręcznie. Jest to część bielizny każdego mężczyzny w średniowieczu.

Haft krzyżykowy - Maki

No i znowu haft, tym razem maki. Na żywo wygląda 100 % lepiej.

Haft krzyżykowy - Słoneczniki

Słoneczniki wykonane na kanwie, wymiary 16,5 x 25cm.

Średniowieczna skrzynka, Codex Manesse

Dawno tu nie zaglądałam, ostatnie nic mi się nie chce, a tu do otwarcia sezonu tuż, tuż. Jakoś dwa tygodnie temu skończyłam malować małą skrzyneczkę na drobiazgi. Ikonografia zaczerpnięta z Kodeksu Menesse. Już zastanawiam się nad nowym wzorem na następną skrzyneczkę trochę mniejszą od tej. 

Męski kaptur

Ostatnio uszyłam kaptur męski z wełny i z podszewką z lnu.
Kaptur był powszechnym nakryciem głowy w średniowieczu. Miał dużo odmian i noszono go na różne sposoby. Długi ogon był oznaką zamożności, im dłuższy tym lepsza pozycja społeczna. Ogon kaptura bywa często owijany wokół głowy, co oprócz nadania fantazyjnego wyglądu podnosi walory cieplne i szczelność kaptura. 

Lniana koszula męska

Koszule nosiły wszystkie warstwy społeczeństwa średniowiecznego. różnicował je materiał - droższy i delikatniejszy dla osób zamożnych, tani dla uboższych. Koszule pełniły funkcję bielizny. Używane na dzień pod dublet spodni, nocą do spania. Męskie koszule sięgały do połowy uda.

Ja swoją koszulę uszyłam własnoręcznie z lnu. 

wykończenie

Gacie męskie

Dawno tu nie zaglądałam, nie miałam czasu sesja, sesja, przeprowadzka, ale teraz postaram się zaglądać coraz częściej, w końcu nie długo rozpocznie się sezon. Mam kilka rzeczy rozpoczętych i nie skończonych... jak zawsze.

Gacie, braies to odpowiednik współczesnych "majtek" dla panów. Szyto je głównie z lnu, później z bawełny, a jedwab był sporadycznie używanym materiałem. Jest podstawowym i nieodłącznym elementem średniowiecznego ubioru.

gacie uszyłam z lnu, lnianymi nićmi z plecionym wełnianym, białym sznurkiem.

Haftowany słoiczek

 

Słoiczek na nitki, podpatrzone z jakiegoś bloga nie pamiętam z jakiego, jak sobie przypomnę to dopiszę. Miałam dość tych wszystkich niteczek walających się po całym pokoju. Ostatnio spodobały mi się hafty kaszubskie, więc wybrałam jeden z nich, przedstawiający tulipany.

Malarstwo tablicowe - szkoła sądecka

 Malarstwo tablicowe w Małopolsce  - 1350 – 1510 

Są to malowidła wykonane na desce farbami temperowymi na podkładzie kredowym. Zazwyczaj są to anonimowe dzieła, kopiowane na szeroką skale.Rzadko występowały jako samodzielny obraz, najczęściej wchodziły w skład ołtarza.Najczęściej przedstawiona sceny z Pisma Świętego, np. z życia i męki Chrystusa i z życia Marii. Przestawiano także sceny z życia świętych i męczenników, oparte na podań – Złota legenda. Pojawiają się też niekiedy sceny  z historii Polski, np. cykle legend o świętych polskich – Wojciechu, Jadwidze, Stanisławie. Sceny te zawierają niejednokrotnie historyczny opis zdarzeń współczesnych.

Tematyka świecka należała w Polsce do zjawisk wyjątkowych. Unikalny przykład wychodni poza ramy malarstwo tablicowego. Są to sceny rycerskie przedstawione w malowidłach ściennych. Znajdują się w wieży obronnej w Siedlęcinie na Śląsku.  (II poł. XIV).

Znamy także malarstwo portretowe przejawiające się w innej formie. Były to przedstawienia fundatorów dzieł sztuki, małe figurki, malowane w zmniejszonej skali w stosunku do osób boskich, najczęściej w modlitewnej postawie klęczącej, w dolnych partiach obrazu. Występują one najczęściej w malowanych epitafiach. Są bardziej samodzielne, będące oddzielnymi obrazami nie wchodzące w skład kompleksu ołtarzowego.  

Tło zamiast pejzażu lub wnętrza mieszkalnego jest  złote – gładkie lub ozdobione wyciskane wzorem geometrycznym bądź roślinnym. Jednak zawsze jest to płaska powierzchnia, zamykająca obraz w górnej jego partii. Złoto tło to symbol niebiańskiej doskonałości.

Małopolskie malarstwo podlega wpływa czeskim. Niewiele zachowało się dzieł z XIV wieku.  Zachował się wprawdzie fragment dawnego ołtarza w Dębna, z II pol. XIII w., reprezentujące tradycje włosko – bizantyjskie. Od XIII wieku fundowano na tym terenie liczne obrazy, jednak nie przetrwały do naszych dni. Pierwszy obiekt pochodzi z początku XV wieku i należą do stylu miękkiego.[1] Są to skrzydła ołtarzowe z Trzebuni. (Muzeum w Krakowie).

Wpływy czeskie w Małopolsce ujawniają się w latach dwudziestych i trzydziestych XV wieku. 

Szkoła sądecka.

·        Obrazy pochodzące z lat 1440 – 60, reprezentuje odmienny wariant stylowy w malarstwie środkowoeuropejskim, okres przejściowy między stylem miękkim a realizmem II poł. XV w.

·        Działali na terenie Małopolski, a w szczególności rejon Podkarpacia i pogranicza dawnych Górnych Węgier (obecna Słowacja).

·        Główne dzieła: fragmenty ołtarzy z Ptaszkowej, Niedzicy i Nowego Sącza, ołtarze Maciejowca i Łopusznej oraz „Ukrzyżowanie z Korzennej.

·        Cechy: dążenie do trójwymiarowości przestrzennej, przy jednakowym zachowaniu linearyzmu, tendencja do powielania określonych scen i typów ikonograficznych, ograniczona gama barwna, hieratyzm postaci w głównych scenach ołtarzy, ekspresyjność oparta na powtarzającym się reperaturze wyrazistych póz, mimiki, i gestykulacji.

·        charakterystyczne są cechy wspólnego warsztatu i wykazujących indywidualne, rodzinne poczucie formy. Naiwny realizm, duża ekspresyjność, podkreślona wyrazistością, choć uproszczoną mimika postaci. W zakresie modelunku materii i bryły przejmują kanony miękkiego stylu, wprowadzając do swych obrazów ostro zarysowane, sztywno załamujące się draperie i fałdy szat.

·        Niezwykle prostymi środkami ekspresji potrafili ci malarze wyrazić różnorodnością nastrojów – od surowego dramatyzmu, przejawiającego się w „Ukrzyżowaniu” z Korzennej, do lirycznego ciepła sceny „Adoracji Dzieciątka” z ołtarza w Ptaszkowej.

·        Dużą role odegrał warsztat Mistrza Opłakiwania. Jego obrazy służyły za wzorzec dla wielu typów postaciowych powtarzających się w dziełach szkoły sądeckiej.

·        Mistrz Tryptyku Św. Trójcy  (Mistrz Chórów) – przedstawienia pejzażowe, wyróżnia to artystę na tle malarstwa krakowskiego XV wieku.  

Adoracja Dzieciątka z ołtarza z Ptaszkowej.  Ok. 1440.

Mistrz Tryptyku Św. Trójcy – Św. Eustachy na łowach, kwatera Tryptyku Św. Trójcy. 1467 – Wawel

Opłakiwanie z Czarnego Potoku,
ok. 1450

Opłakiwanie z Chomranic, ok. 1440. Mistrz Opłakiwania. Nastrój skupienia, powściągliwości i smutku.

Mistrz Opłakiwania – Pieta 1450

Ukrzyżowanie z kościoła parafialnego w Korzennej  - 1450 r.

---

[1] kierunek artystyczny w sztuce gotyku, występujący około roku 1400.  Cechuje się  przede wszystkim dekoracyjny rytm linearny, widoczny jest naturalizm detalu, dbałość o precyzję. Szczególna miękkość, wyrażająca się głównie w dekoracyjnym spływie draperii i płynności wszystkich elementów kompozycji. Formy łączą się w harmonijną całość.